کشتی لوچو و پیشینه آن در مازندران

کشتی از جمله ورزش هایی است که روحیه‌ ی پهلوانی را در ورزشکار می‌افزاید و راه و رسم مردانگی را دیکته می‌کند.

کشتی لوچو ورزش سنّتی و باستانی مازندران است که به ورزش پهلوانی لوچو نیز شهرت دارد و از دوران بسیار دور، جایگاهش را در فرهنگ و باورهای ارزشی مردم مازندران تثبیت کرده است.

 کشتی لوچو را از یک تا سه نفر از پیشکسوتان این رشته داوری می کنند. داور یا داوران را که در وسط میدان مراقب انجام کشتی بوده و در محوطه مسابقه قدم می زنند میان مج گویند.

رسم است که در آغاز این مسابقه ساز و دهل نواخته می شود که حالت اعلان برگزاری مسابقه را دارد. به اعتقاد بیشتر کارشناسان، کشتی لوچو، کشتی آزاد نیست. متاسفانه  کشتی لوچو از زمانی که با کشتی آزاد آمیخته شد، اصالت خود را از دست داده! حتّی لباس های سنّتی لوچو از یادها رفته و به شکل های گوناگون درآمده‌است.

  لباس سنّتی لوچو از بند و شلوار مخصوص تشکیل و گاهی با کیسه‌های ضخیم دوخته می‌شد که اصطلاحاً به شلوار " چاقا " و " کرباس " معروف بود و وقتی پهلوان بند آن را محکم می‌گرفت، پاره نمی‌شد و پهلوان از این طریق قدرتش را به نمایش می‌گذاشت. امروزه به‌دلیل ازبین رفتن این لباس نمی شود از فنون بند و پس‌کاسه استفاده کرد.

 عمدتاً جوایزی که برای پهلوان درنظر گرفته می‌شد، پارچه‌های دست‌بافت بومی، پشتی  بود که امروز به گاو، گوسفند و خلعت تغییر یافته‌است.

همه ساله، مردم زیادی همزمان با ۲۶ عید ماه تبری (جشن عید مردگان) در آیینی که به جشن مردگان معروف است، با تهیه ی انواع غذا و خوراکی‌های محلّی، در مزار اهل قبور به شادمانی و سرور می‌پردازند. در حین برگزاری این جشن، مسابقات کشتی سنتّی لوچو هم برای شناسایی پهلوان‌ترین فرد منطقه، اجرا می‌شود.